چه عواملی باعث بروز یا تشدید آفت می شود؟ آیا آفت قابل درمان است؟ راه های درمان آفت چیست؟ در این مقاله به بیان پاسخ این سوالات می پردازیم.

درمان آفت دهان

ابتدا به بیان اینکه آفت چیست می پردازیم و سپس به بقیه ی سوالات پاسخ می دهیم.

آفت چیست؟

 

آفت یک بیماری غیرعفونی اتوایمیون است که در مواقعی بسیار دردناک شده و زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری پس از ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن ایجاد می گردد. آفت دهان شامل آفت های داخل لب، داخل گونه، زیر زبان و حلق می باشد.

عوامل بروز و تشدید آفت دهان

 

عوامل زیر در شکل گیری و شدت بروز آفت دهان موثر هستند. سعی کنید که با جلوگیری از وفوع این عوامل، می توان بروز آفت و یا شدت گرفتن آن را کاهش داد.

۱- تحریکات مداوم فیزیکی مانند گازگرفتن داخل دهان یا آسیب رسیدن به فضای دهان در اثر برخورد با سیم ها و براکت های ارتودنسی
۲- خوردن بعضی از مواد غذایی مانند گردو، ادویه جات، بادمجان، خربزه و…
۳- خستگی جسمی و روحی
۴- بدخوابی و یا کم خوابی
۵- تنش و مجادلات روزمره اجتماعی و خانوادگی
۶- قرار گیری در معرض نور خورشید در مدت طولانی

آیا آفت دهان قابل درمان است؟

باید گفت که درمان آفت دهان فقط شامل درمان علائم آن می شود. یعنی درمانی که پزشک یا دندان پزشک برای آن تلاش می کند فقط در جهت کاهش علائمی چون درد صورت می گیرد.
برای کاهش درد سوسپانسیون ها و محلول های ترکیبی متفاوتی توسط پزشکان تجویز می شود. این داروها با بی حسی ناحیه اطراف آفت باعث می شوند تا درد ناشی از آن حس نشود. با توجه به طولانی بودن زمان بهبود آفت و ایجاد درد به هنگام جویدن و بلع غذا باید گفت که حس نامطلوب بی حسی دهان لازم است.
با پیشرفت های اخیر حوزه لیزر در سال های اخیر، می توان در زمانی کوتاه یک تا چند دقیقه علائمی مانند درد را از بین برد. به این ترتیب می توان تا زمان بهبود کامل آفت درد را احساس نکرد. در حال حاضر بهترین روش برای کاهش علائم آفت استفاده از لیزر است.

روش های درمان آفت دهان

 

• رعایت بهداشت دهان
• استفاده از دهان شویه حاوی استروئید به منظور کاهش درد و ورم
• استفاده از محلول آب ولرم و نمک چند بار در روز
• مصرف فراورده‌های غیرتجویزی بنزوکائین (داروی بی‌حسی موضعی) مانند اوراژل یا انبسول
• قرار دادن شیر منیزیم روی آفت دهان
• مصرف مکمل‌های تغذیه‌ای مانند فولیک اسید، ویتامین B6، ویتامین B12 و روی
• استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی مانند کپسول‌های ۲۵۰ میلی‌گرمیِ تتراسایکلین محلول در سرُم فیزیولوژی (به‌صورت دهان‌شویه)
• استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی مانند کلرهگزیدین، بنزیدآمین یا پرسیکا
م استفاده از داروهای بی‌حس‌کنندهٔ موضعی همچون لیدوکائین یا دیفن‌هیدرامین
• استفاده از داروی آفتوژل (پایین آورنده درد و التهاب زخم‌های دهان)
• استفاده از مواد محافظ موضعی حاوی استروئیدهای موضعی همچون تریامسینولون یا کلوبتازول یا فلاکینولون